2 ERFGOEDKRANT HASPENGOUW I APRIL 2024 De werkgroep bereidt ondertussen, in overleg met twee professionele kunstenaars, een nieuwe kunstinstallatie voor die deze zomer te bezichtigen zal zijn. Een andere werkgroep heeft zich geëngageerd voor het uitstippelen van een meerdaags pelgrimspad doorheen Haspengouw. Het pad zal bestaan uit vijf dagetappes en wordt voorzien van een brochure en bewegwijzering. Het pad start in SintTruiden, loopt over Brustem naar Wellen en Borgloon en via Zepperen terug naar Sint-Truiden. Tijdens de tocht stap je als het ware in de voetsporen van Christina en kom je voorbij bijzondere plekken uit haar levensverhaal. Aan de hand van de brochure leer je Christina beter kennen en leg je haar leven naast het jouwe. Je vertraagt en komt tot rust in het glooiende Haspengouwse landschap. En dat niet alleen. De tocht leidt langs een heleboel mooie erfgoedplekken in Haspengouw. Ook daar is aandacht voor in de brochure. Zo is er bijvoorbeeld de Odiliabron dicht bij het klooster Mariënlof in Kerniel. Rob Vandueren herinnert zich dat zijn schoonvader vertelde over de vele mensen die vanuit Duitsland, Wallonië,… afzakten naar de bron om daar hun ogen te wassen. De pelgrim krijgt op deze plek dan ook de suggestie om deze traditie op een hedendaagse manier te herhalen en te ervaren. Iets wat bijzonder aanspreekt in het verhaal van Christina is haar mentale kwetsbaarheid. Vandaar is er speciale aandacht voor mensen en hun mentale kwetsbaarheid in het project. Er zijn doorheen het project goede contacten uitgebouwd met psychiatrisch ziekenhuis Asster. Zij gaven toestemming om het pad over hun site te laten lopen en het Christinaproject wordt gesteund in hun werking. Wat bij Rob Vandueren in 2020 startte als een sprankje verwondering en nieuwsgierigheid na het horen van een lied van Nick Cave over Christina de Wonderbare, is vier jaar later uitgegroeid tot een behoorlijk ambitieus project over de grenzen van Borgloon heen, met resonantie tot over de landsgrenzen heen: ‘Christina Mirabilis’. Het project kreeg in 2022 subsidies via het subsidiereglement bovenlokale cultuurprojecten en kan ondertussen rekenen op meer dan dertig geëngageerde vrijwilligers in verschillende werkgroepen. Een van die werkgroepen is verantwoordelijk voor ‘de kluis’. Christina zou enkele jaren in de nabijheid van kluizenares Jutta verbleven hebben in Borgloon. De ruimte aan de Sint-Odulphuskerk, die nu als ‘kluis’ van Christina wordt aangeduid, refereert hiernaar. De kluis werd ter gelegenheid van Erfgoeddag 2023 geopend. Blikvangers zijn twee kunstwerken van kunstenaars uit de werkgroep, geïnspireerd op het leven van Christina. Binnenkort worden deze werken afgebroken en gaat de kluis even dicht. Het pad is dus niet het zoveelste wandelpad waarvan je kan genieten in onze mooie streek. Het is een pelgrimspad. Pelgrimeren is niet zomaar wandelen. Het is heel bewust op weg gaan met jezelf. Jezelf in de ogen durven kijken, de natuur heel intens ervaren en op een andere manier naar je omgeving kijken. Om dit gevoel te versterken word je als pelgrim op weg gezonden en krijg je een stempelkaart mee. Zo kan je op verschillende plaatsen langs het pad een stempel krijgen om aan het einde iets te ontvangen voor het vervolmaken van het hele pelgrimspad. De werkgroep is daarnaast nog bezig met het introduceren van het begrip ‘pelgrimsgastvrijheid’ in de gemeenten waardoor het pad loopt. Ze hopen op termijn mee overnachtingsmogelijkheden uit te bouwen voor pelgrims, bij B&B’s én particulieren. Op 21 juni 2024 wordt het pad officieel geopend. Wil je op de hoogte blijven van de ontwikkelingen van dit traject en de rest van het project? Schrijf je in op de nieuwsbrief of hou de website www.christinamirabilis.com in de gaten. De hele(nde) werking van Christina Mirabilis BORGLOON Wie is Christina Mirabilis? Kerstiene heet ze. Geboren in Brustem en al vroeg wees. Op jonge leeftijd wordt ze ziek en sterft. Maar dit abrupte einde is het begin van Christina’s wonderbaarlijke verhaal. Tijdens haar begrafenis staat ze op van de lijkbaar en stijgt op naar het gewelf van de kerk, zo gaat het verhaal. Pas op het bevel van de priester komt ze weer naar beneden. Vandaag mogen we deze gebeurtenis interpreteren als een schijndood, een coma, een bijna-dood-ervaring. In de 12de eeuw is dit een wonder. Vanaf dan kent iedereen haar als Christina. Deze gebeurtenis – hoe ze ook echt verlopen mag zijn – verandert het leven van Christina ingrijpend. Zij voelt zich niet meer thuis in dit leven, niet in haar eigen lichaam, niet tussen de mensen. Christina gedraagt zich als een beest en wordt ook zo behandeld. Ze zoekt eenzaamheid op, zwerft rusteloos van dorp tot dorp en leeft in bomen. Mentaal en fysiek lijdt zij veel pijn. Wanneer ze zich op een dag onderdompelt in de doopvont van de kerk in Wellen, kalmeert Christina. Ze blijft leven als een bedelaar, zwerft blootvoets en armzalig gekleed rond. Maar ze bekommert zich ook zonder onderscheid om anderen, om stervenden, om overledenen, zelfs om kwaadaardige mensen. Zonder twijfel heeft haar intense contact met bijzondere mensen een positieve invloed gehad. Zij verblijft veel bij de zusters van het Catharinaklooster in Sint-Truiden. Van belang zijn ook de negen jaren (ca. 1210 – 1218) die zij doorbrengt in Borgloon in het gezelschap van kluizenares Jutta, die ingesloten tegen een kerkmuur bij de burcht van de graven van Loon leefde. Christina komt in hoog aanzien te staan bij de mensen. Ze overlijdt in 1224. Vanaf haar dood wordt haar stoffelijk overschot met de grootste eerbied bewaard en vereerd in het Catharinaklooster (Nonnemielen). Mensen ervaren in Christina’s nabijheid een helende kracht. Overgenomen uit het levensverhaal van Christina op www.christinamirabilis.com. ERFGOED HASPENGOUW MET DE STEUN VAN © VZW OKSO © VZW OKSO 2
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=