Zelf voert De Stoet haar geschiedenis 125 jaar terug. Duidelijk is dat een en ander wortelt in de aloude dorpspolitiek in Moelingen. Toen nog niks communautair, maar een rasechte dorpsvete tussen twee familieclans. In het toenmalige dorp waren dat de familie Houbiers – stichters van de lokale fanfare en eigenaars van de feestzaal waar de meeste Moelingenaren traditioneel de kermis vieren – en de familie Walpot. Traditioneel komen ze als lijst 1 en lijst 2 op bij de verkiezingen, even traditioneel wint lijst 1. Maar de Walpots zijn strijdbaar en Balthus Walpot schrijft in de jaren 1920 het strijdlied ‘De stoet van nummer 2’. De Walpots en hun aanhangers vertikken het uiteraard om een voet te zetten in de zaal van Houbiers en vieren de kermis met reidansen, het zingen van hun strijdlied en actief cafébezoek. In de jaren ’30 oogsten ze wat succes met een eigen feesttent, maar dat overleeft de oorlog niet. Na WO II keren de politieke kansen: de familie Houbiers raakt gebrouilleerd met de familie Tossings en die steunt nu lijst 2. In 1952 wordt hun kopman, Celestin Janssen, burgemeester, totdat de discussie over de overheveling van Voeren naar Limburg alles weer overhoop haalt. Lijst 2 gaat in de oppositie, maar ‘De Stoet’ – zoals lijst 2 intussen vaak genoemd wordt – manifesteert zich steeds nadrukkelijker als sociaal-culturele, folkloristische en Vlaamsgezinde koepelvereniging. Het wordt het symbool van Vlaamse strijd, weerbaarheid en dorpsactiviteit, trots op het consequent ontrollen van de Vlaamse leeuwenvlag op alle activiteiten. Jeugd Vergeet de dorpsactiviteiten niet, want in de jaren ’60 profileert De Stoet zich meer tijdens de kermis, met een hele tentensaga toe. De Stoet organiseert, biedt onderdak en sponsort ook andere verenigingen. Het verlijmt de lokale folklore – eeuwenoude tradities als reidansen (in de ruimere regio ook bekend als ‘de Cramignon’) en ganskoppen (het geblinddoekt met een vrij botte sabel afhakken van de kop van een dode gans) – met muzikale optochten, tentfeesten en vlagvertoon. Met veel plezier toont De Stoet tijdens REPRISE een demonstratie van dit reidansen. Zowel in de Nederlandse buurgemeente Eijsden (waar er een heuse ‘Dag van de Cramignon’ aan wordt gewijd) als de Waalse buurgemeente Visé is dit aloud vertier tot immaterieel erfgoed verheven. In Moelingen hebben ze het graag aan de belangstellenden uit de rest van Haspengouw getoond. Opvallend is hoe De Stoet de afgelopen jaren de brug heeft weten te slaan met de jeugd, die enthousiast en – uiteraard – in geel en zwart iedereen die wil mee opnemen in hun reidans. Op de mooie Vlaamse weerbaarheid en de lokale folklore Politiek! Het lijkt bij de meeste erfgoedverenigingen merkwaardig afwezig, maar bij ‘De Stoet’ in Moelingen draaien ze niet rond de pot. De vereniging is ontstaan uit de politiek en wordt er nog steeds door gedreven. Ze draaien dus niet rond de pot, maar wel in het rond, want politiek gaat hand in hand met cultuur en erfgoed. Zoals de legendarische reidansen en het – oeps, controverse – aloude ganskoppen. Behoorlijk oud, trots Vlaams en heel erg levend, dat is De Stoet. DE STOET ERFGOEDHASPENGOUW.BE 38
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=